Home | World Preview | Organized Tours | Package Tours | Information | Showcases | Contact Us | Webboard


ความรู้ทั่วไป
        มณฑลกว่างตง มีชื่อย่อว่า เยวี้ย ( )อยู่ชายฝั่งทะเลใต้ ทิศตะวันออกติดกับมณฑลฝูเจี้ยน ( ) (ฮกเกี้ยน )ทิศเหนือติดมณฑลเจียงซี ( ) และ
หูหนาน ( ) ทิศตะวันตกติดกับเขตปกครองตนเองมณฑลก่วงซี ( ) ชนชาติจ้วง ( ) ทิศใต้อยู่คนละฝั่งทะเลกับมณฑลไห่หนาน ( ) (ไหหลำ )
บริเวณพื้นที่ทั้งหมดของมณฑลมีประมาณ 180,000ตารางกิโลเมตร จำนวนประชากร 86,420,000 คน ประกอบด้วยชนชาติฮั่น ( ) หลี ( ) เหยา ( )
เหมียว ( ) จ้วง ( ) หุย ( ) หม่าน ( ) เซอ ( ) ฯลฯ แบ่งออกเป็น 21 จังหวัด 23 อำเภอเมือง 42 อำเภอ 3 เขต ปกครองตนเอง และ 54 เมืองเอกของ
จังหวัด ได้แก่ เมืองก่วงโจว (กวางเจา )


ลักษณะภูมิประเทศ

        ทางเหนือเป็นที่ราบสูง และลาดมาทางใต้เป็นที่ราบต่ำมีพื้นที่ภูเขาที่ราบและเขาเล็กเขาน้อย ตั้งเรียงรายอยู่ทั่วไป ฝั่งทะเลมีแนวยาวและมีเกาะแก่งมากมาย
บริเวณพื้นที่ภูเขามีเท่ากับ 1 ส่วน 3 ของพื้นที่ทั้งหมด ของมณฑล เทือกเขาส่วนใหญ่ ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ และลาดลงมาทางทิศตะวันตกเฉียงใต้
ภูเขาที่สำคัญได้แก่ เขาหนานหลิ่ง เขาชิงอวิ๋น ( ) เขาจิ่วเหลียน ( ) เขาหลัวฝู ( ) เขาเหลียนเฮา ( ) เขาไห่อ้าน ( ) เขาใหญ่
อวิ๋นไค ( ) เขาอวิ๋นอู้ ( ) ส่วนยอดเขาสูงสุดของมณฑลได้แก่ สือเคิงคง ( ) อยู่เหนือระดับน้ำทะเล 1,902 เมตร ระหว่างพื้นที่ภูเขาเป็นพื้นที่
ลุ่มแบบก้นกระทะ ที่สำคัญๆ ได้แก่ ซิงหนิง เหมยโจว หยางซุน หลัวติ้ง และ ไหวจี๋ บริเวณที่ราบสูงได้แก่ แหลมเหลยโจว
ไห่ลู่เฟิง และฮุ้ยตง ซึ่งอยู่ทาง บริเวณทิศตะวันตก ส่วนพื้นที่ราบสำคัญได้แก่ พื้นที่แถบสามเหลี่ยมจูเจียง และที่ราบเฉาซ่าน (แต้จิ๋ว
และซัวเถา ) แม่น้ำสายสำคัญ ได้แก่ แม่น้ำจูเจียง หานเจียง ม่อหยางเจียง เจี้ยนเจียง จุเจียง เป็นชื่อแม่น้ำซึ่งประกอบด้วย
แม่น้ำจากทิศเหนือ ตะวันตกและตะวันออก 3 สาย รวมกัน เป้นแม่นำที่ใหญ่ที่สุดของมณฑล มีความยาวทั้งสิ้นกว่า 2,190 กิโลเมตร เกาะแก่งที่สำคัญ ได้แก่
หมู่เกาะชวนซาน หมู่เกาะเกาหลาน หมุ่เกาะวั่นซาน เกาะเหิงฉิน เกาะหนานซาน เกาะตงไห่ และเกาะเหนาโจว ฯลฯ


สภาพดินฟ้าอากาศ
        ตั้งอยู่ในเขตโซนร้อนและเขตอบอุ่น อุณหภูมิปานกลางฝนตกชุก ได้รับแสงอาทิตย์มากอุณหภูมิเฉลี่ยต่อปี 19 องศาเซลเซียสขึ้นไป ระหว่างเดือนมกราคม
ถึงเดือนสิงหาคม อุณหภูมิเฉลี่ย 21 องศาเซลเซียส เฉพาะเดือนกรกฎาคม อุณหภูมิอยู่ระหว่าง 27-29 องศาเซลเซียส โดยทั่วไปทางใต้จะมีอุณหภูมิสูงกว่าทางเหนือ
เวลาที่ได้รับแสงแดดต่อปี ประมาณ 1,800 - 2,000 ชั่วโมง ปริมาณน้ำฝนเฉลี่ยปีละ 1,500 มิลลิเมตร ขึ้นไป ในหน้าร้อนจะมีฝนตกชุกและจะมีน้ำฝนประมาณ 70 %
ฝั่งทะเลมักจะได้รับผลกระทบจากพายุไต้ฝุ่น ระหว่างเดือนพฤษภาคมถึงพฤศจิกายน


ทรัพยากรธรรมชาติ
แร่ธาตุต่างๆ เท่าที่ค้นพบมีประมาณ 110 ชนิด และที่ทราบปริมาณแล้วประมาณ 80 ชนิดส่วนใหญ่เป็น โลหะชนิดมีสี เช่น แร่เหล็กผสม แร่เหล็กกำมะถัน แร่เหล็ก
เปอร์เซ็นต์สูง ทรายซีลิคอล แร่เหล็กไทเทเนียม ซึ่งมีทรัพยากรที่มีปริมาณมากที่สุดของประเทศ ส่วนแร่สังกะสี ชั้นดินอมน้ำมันปิโตเลียม แร่นีโอเบียม และอื่นๆ
9 ชนิด มีมากเป็นอันดับที่ 2 ของประเทส ส่วนดินคาโอลีน และดินเหนียวสำหรับทำเครื่องเคลือบ และิอื่นๆ อีก 8 ชนิด มีมากเป้นอันดับ 3 ของประเทศ

   ปริมาณน้ำฝนมีมากทำให้เกิดแม่น้ำลำคลองหลายสาย ทรัพยากรน้ำทั้งหมด มีมากเป็นอันดับ 2 ในจำนวนมณฑลทั้งหมด ตามทฤษฎีแล้ว ทรัพยากรน้ำที่เก็บกัก
ไว้มีถึง 8 ล้านเมกกาวัตต์ ปริมาณความร้อนที่เก็บกักทั้งปีจะมีถึง 6,000-8,000 องศาเซลเซียส บ่อน้ำร้อนใต้ดินที่พบแล้วประมาณ 200 กว่าแห่ง น้ำที่ไหลสู่พื้นดิน
มีความร้อนสูงกว่า 60 องศาเซลเซียส ประมาณ 80 กว่าแห่ง น้ำร้อนที่มีอุณหภูมิ ระหว่าง 40 -60 องศาเซลเซียส ประมาณ100 กว่าแห่ง และความร้อนที่มีอุณหภูมิ
สูงกว่า 80 องศาเซลเซียส ประมาณ10 กว่าแห่ง

   พื้นที่ป่าไม้ ในมณฑลมีประมาณ 16,000,000 ล้านกว่า หมู่ (2.4 หมู่ = 1 ไร่ ) คิดเป็นปริมาณเนื้อไม้กว่า 200 กว่าล้านคิวบิกเมตร สัตว์บกทั้งหมดมีเกือบ 800 ชนิด
สัตว์ป่าที่อยู่ในบัญชีคุ้มครองของชาติได้แก่ เสือโคร่ง ชะนี และอื่นๆ รวม 40 กว่าชนิด ทรัพยากรสัตว์น้ำ สมบูรณ์ มีสัตว์น้ำทั้งหมดกว่า 800 ชนิด และที่มีคุณค่าทาง
เศรษฐกิจมีประมาณ 200 กว่าชนิด บริเวณที่ทำการประมงได้ ประมาณ 400,000 กว่าตารางกิโลเมตร (ทะเล ) ส่วนบริเวณที่เพาะเลี้ยง ปลาน้ำจืดได้นั้นมีเนื้อที่กว่า
4,000,000 ล้านกว่าหมู่ (2.4 หมู่ = 1 ไร่ ) 1 = 666.67 ตารางเมตร (1,600 ตารางเมตร = 1ไร่ )


การเกษตร
        พื้นที่ส่วนใหญ่ใช้ทำการเกษตร โดยแบ่งการเพาะปลูกเป็น 3 ครั้งในหนึ่งปี ข้าวเป็นสินค้าเกษตรที่สำคัญ นอกจากนั้นมี มันสำปะหลัง ข้าวโพด ข้าวบัลเลย์
ข้าวฟ่าง พืชเศรษฐกิจมีหลายชนิดด้วยกัน ที่สำคัญๆ ได้แก่ อ้อย ถั่วลิสง และปอ บริเวณสามเหลี่ยมจูเจียงเป็นพื้นที่ผลิตใยไหมที่สำคัญ ต้นไม้มีหลายชนิดที่สำคัญ
ได้แก่ ต้นสน ต้นฉำฉา ต้นการบูร ต้นยูคาลิปตัส ต้นไผ่ และที่มีคุณค่าและหายากในประเทศหรือแม้แต่ในโลกได้แก่ ต้นซัวหลัว และอื่นๆ รวม 10 ชนิด ไม้
เศรษฐกิจ ได้แก่ ยางพารา น้ำมันปาล์ม น้ำมันโถง ใบชา ต้นชาคาเมเรีย กาแฟ โกโก้ พริกไทย และเป็นพื้นที่บริเวณปลุกผลไม้ใหญ่ที่สุดของจีน มีประมาณ 270
ชนิด โดยมี กล้วย ส้ม ลิ้นจี่ และสับปรด ซึ่งถือว่าเป็นผลไม้ที่ขึ้นชื่อ การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำริมทะเล มีความเจริญรุ่งเรือง สัตว์น้ำที่เพาะเลี้ยง ได้แก่ หอยต่างๆ เป๋าฮื้อ
ไข่มุก และม้าน้ำ ส่วนการปศุสัตว์ ได่แก่ การเลี้ยงหมู แกะ และสัตว์ปีก เป็นหลัก


การอุตสาหกรรม
        อุตสาหกรรมหลัก ได้แก่ อาหาร สิ่งทอ กระดาษ สินค้าอิเล็คทรอนิกส์ เครื่องใช้ไฟฟ้าตามบ้าน เคมี น้ำมัน หล่อโลหะ โลหะมีสี พลังไฟฟ้า วัสดุก่อสร้าง และ อุตสาหกรรมไม้ต่างๆ โดยมีอุตสาหกรรมเบา เป็นหลัก และอุตสาหกรรมหนักอยู่ในอันดับรอง จึงมีระบบอุตสาหกรรมที่ค่อนข้างสมบูรณ์ ในหลายๆ ประเภท มูลค่ารวม
การผลิต (GDP)ในประเทศสูงถึง 966,223,000,000 เหรียญจีน ซึ่งประกอบด้วย กิจการประเภทที่หนึ่ง 100,006,000,000 เหรียญจีน มีการจ้างงาน 15,885,000 คน
กิจการประเภทที่สอง มีมูลค่ารวม 379,342,000,000 เหรียญจีน มีการจ้างงาน 12,607,000 คน มูลค่าสินค้านำเข้าและส่งออกรวม170,099,000,000 เหรียญสหรัฐ
ประกอบด้วย สินค้าส่งออก 91,918,000,000 เหรียญสหรัฐ สินค้า ขาเข้า 78,181,000,000 หรียญสหรัฐ


การคมนาคม
        ในมณฑลกว่างตง มีเส้นทางการขนส่ง ชนิดต่างๆ ซึ่งรวมทั้ง รถไฟ ทางหลวง เดินเรือ ทะเล เดินเรือชายฝั่ง เดินเรือในแม่น้ำ และการบินทางอากาศ

        ทางรถไฟมีสาย ปักกิ่ง- ก่วงโจว ปักกิ่ง-จิ่วหลง (เกาลูน ) ก่วงโจ - เซินเจิ้น สายหลีจ้าน-ก่วงโจวม่าวหมิง สายก่วงโจว-เหมยโจว - ซ่านโถว สายเหอ-เม่า
สายเย่ไห่ รวมระยะทาง 693.8 กิโลเมตร

        ทางหลวงเป็น ระบบการขนส่งที่มีความเจริญรุ่งเรืองแห่งหนึ่ง มีการเชื่อมต่อระหว่างหมู่บ้านและเมืองต่างๆ และมีทางด่้วนสาย ก่วงโจว เซินเจิน จูไห่ เอินผิง
ฉังชา ฝูโจว รวมระยะทางหลวงทั้งหมด 102,604 กิโลเมตร

        การขนส่งทางน้ำ ในมณฑลก่วงตงมีแม่น้ำเชื่อมติดต่อกันหลายสาย และที่ใช้เดินเรือได้มีระยะทาง 13,696 กิโลเมตร การเดินเรือทะเลได้พัฒนาไปมาก
มีการเดินเรือสมุทรเชื่อมประเทศในโลกต่างๆ จากเมืองท่าหวงผู่ ก่วงโจว จั้นเจียง และซ่านโถว (ซัวเถา ) เป็นต้น

        การบินพาณิชย์ มีสนามบินที่ก่วงโจว จ้านเจียง ซ่านโถว เหมยโจว จูไห่ และเซินเจิน ทำการบินติดต่อกับเมืองอื่นๆ ในประเทศ 70 กว่าแห่ง และต่างประเทศอีก
10 กว่าแห่ง


การศึกษา เทคโนโลยี และสาธารณสุข
ในมณฑลกวางตุ้ง มีสถาบันการศึกษาชั้นสูง 52 แห่ง โรงเรียนระดับ ปวส. 244 แห่ง โรงเรียนมัธยมศึกษา 3,964 แห่ง
ระดับปวช.414แห่งสถาบันค้นคว้าและวิจัยเกี่ยวกับเทคโนโลยีและข้อมูล การสื่อสารระดับจังหวัดของทางการ รวม 262แห่งซึ่งประกอบด้วย เทคโนโลยีเกี่ยวกับ
วิทยาศาสตร์ 229 แห่ง สังคมและมนุษย์วิทยา 16 แห่ง เทคโนโลยีและสาระสนเทศ 17 แห่ง องค์กรสาธารณะสุขรวม 13,499 แห่ง ในจำนวนนี้มีโรงพยาบาล 746
แห่ง เตียงคนไข้ 112,000 เตียง